İbnü'l Arabi, tam adıyla Muhyiddin Muhammed bin Ali bin Muhammed el-Arabi et-Tai el-Hatimi (d. 1165, Murcia - ö. 1240, Şam), İslam düşünce tarihinde önemli bir yere sahip olan mutasavvıf, filozof, şair ve yazardır. "Şeyh-i Ekber" (En Büyük Üstat) unvanıyla da anılır.
İbnü'l Arabi, özellikle vahdet-i vücud anlayışıyla tanınır. Bu anlayışa göre, varlık tektir ve bu tek varlık Hakk'tır (Allah). Evren ve içindekiler, Hakk'ın farklı suretlerde tecellisidir. Bu tecelli, Hakk'ın kendi isim ve sıfatları aracılığıyla kendini göstermesidir. Bu konsept, Vahdet-i Vücud linkinde daha detaylı incelenebilir.
İbnü'l Arabi'nin eserleri oldukça kapsamlıdır. En ünlü eserlerinden bazıları şunlardır:
İbnü'l Arabi'nin düşünceleri, İslam dünyasında hem büyük bir ilgi görmüş hem de eleştirilere maruz kalmıştır. Onun tasavvuf anlayışı ve tevhid yorumu, sonraki dönemlerde birçok sufi ve düşünürü etkilemiştir. Tasavvuf ve Tevhid kavramları için daha fazla bilgiye bu linklerden ulaşılabilir.
Özellikle Batıni yorumları ve sembolik dili kullanması, İbnü'l Arabi'nin eserlerini anlamayı zorlaştırmıştır. Ancak, onun İslam düşüncesine getirdiği yenilikler ve derinlik, onu günümüzde de önemli bir figür yapmaktadır. Batıni terimi de önemli bir yere sahiptir.